Doelen stellen is met de billen bloot

Vanaf het moment dat ik serieus nadacht over het lopen van de NYC marathon, gaan er bij tijd en wijle doemscenario’s door mijn hoofd. Van die slijmbeursontsteking aan mijn heup die weer op kan gaan spelen en de glassplinter in mijn voet die ik in de keuken oploop, tot het mogelijk verzwikken van mijn enkel aan de start; dagelijks liggen er vele gevaren op de loer die roet in het ‘NYC marathon eten’ kunnen gooien.
Ik kan er niet zoveel aan doen, het gebeurt vanzelf: de focus en de spanning die dat meebrengt, zelfs in dit pre-trainingsstadium (ja, daar zit ik nog in).
En dan te bedenken dat fysieke tegenslag één van een aantal risicofactoren is. Zo is daar ook de factor ‘mental state of mind’. Ik ben van mening dat de juiste mindset de helft van  het resultaat bepaalt. Natuurlijk moet je fysiek in staat zijn om het te doen, maar dat wordt voor een belangrijk deel bepaald door je mentale gemoedstoestand en daadkracht. Daar valt bij mij eerlijk gezegd nog het nodige aan te schaven. Het gekke is namelijk dat ik liever lui dan moe ben als het op hardlopen aankomt. Bij deze individuele sport leg je jezelf doelen op, en die zijn bij mij doorgaans flexibel. Waarom zou je harder gaan dan strikt noodzakelijk of dan de vorige keer? Afzien en tot het gaatje gaan is not my middle name bij de hardloopclub. Van de vier halve marathons die ik heb gelopen ben ik voor de eerste in training gegaan. De andere heb ik uitgelopen op de vorm van de dag. Uiteraard liep ik mijn beste tijd bij de eerste, getrainde halve. Mijn doel was onder de 2 uur, mij eindtijd was: 1:59:59. Geen grap.
Een luie loper, zo noemt mijn man mij.
Dat is geen goede basis voor het lopen van een hele marathon; die 42 kilometer is domweg te ver om de voorbereiding op zijn beloop te laten. En dat wil ik ook niet. Een belangrijke reden om dit avontuur aan te gaan, is juist om uit mijn ‘comfort zone’ te gaan. Je leert het meest als het ergens gaat schuren, als grenzen worden opgerekt. Die boodschap heeft Marius, die mijn trainingsschema heeft gemaakt, goed in zijn oren geknoopt. Belangrijk onderdeel van mijn voorbereiding zijn veel korte afstand wedstrijdjes, zodat ik vaak buiten mijn comfort zone ga lopen.
Ik hoop dat het werkt, dat de ‘why’ me op deze frictiemomenten helder voor ogen blijft…