Focus

Vakantie heelt alle wonden. Zoiets is hier van toepassing. Mijn pieperige, paniekerige lichamelijke én mentale status zijn niet meer. Precies zoals me herhaaldelijk geruststellend was verteld door mensen met (marathon)ervaring: het hoort erbij, het komt goed. Fijn: terugkomen met een helder hoofd en een uitgerust lichaam, dat gek genoeg ook sterker aanvoelt.
Bij terugkomst was het direct back to business. Vaak is het even schakelen door vakantie-blues, afwijkende gezinsritmes en zin om familie en vrienden weer te zien. Maar ja, het schema loopt door, dus veel viel er niet te kiezen. Met je vakantieblues…
Het schema schrijft voor: drie keer per week lopen, één keer krachttrainen. De duurlopen worden vanaf nu langer dan 2 uur, wat betekent dat rust ook een aspect is om rekening mee te houden. Kortom: naast het gezin en werk is er nog maar beperkt ruimte voor andere activiteiten. Dat is een beetje ongemakkelijk, maar het doel heiligt de middelen. Én deze periode duurt niet lang: over 9 weken is hét alweer voorbij!

Wat ik hoopte toen ik aan dit avontuur begon is uitgekomen: focus is geen issue. Heel prettig is dat ik goed gedij bij deze situatie; het kost me geen moeite om keuzes te maken. Dus vrijdagochtend liep ik zonder morren ruim een uur door de aanhoudende, stromende regen op de inloopbaan bij ASV Arsenal. Samen met Marius, de man die mij looptechnieken bijbrengt en mijn schema heeft gemaakt. En vandaag liep ik een halve marathon als trainingsloop. Terwijl ik ook graag mijn vriendinnen wil zien en spreken. Het laatste contact met de meeste van hen dateert alweer van even voor mijn vakantie.

Dat is bijzonder om te ervaren, want voor mij betekent keuzes maken doorgaans FOMO (fear of missing out): als je kiest voor het één, kan je andere dingen niet doen…. Maar deze focus geeft me voldoening, omdat wat ik doe onderdeel is van een masterplan; een groter geheel.
Er hóeft geen betekenis aan gegeven te worden, het heeft al betekenis.