Top vrouwen en top functies

Regelmatig is het nieuws: vrouwen en topfuncties. Soms gaat het goed met deze combinatie, veel vaker is de strekking van de berichtgeving dat het niet goed gaat. Vorige week vertelde een klant (overheid) dat hij rapporteert aan twee vrouwen, die al jarenlang een duobaan hebben op topniveau. Het verbaasde mij dat ik hier niets van wist. Topvrouwen is een hot topic en er zijn toch behoorlijk wat mogelijkheden om dit onder de aandacht te brengen bij het grote publiek. Lijkt me ook dat je als werkgever dit soort succes stories dankbaar gebruikt in je employer branding? Hoe dan ook, goed nieuws dus: zelfs top vrouwen in duo banen!

Maar, wat mij opvalt aan de berichtgeving, en daarmee aan de visie en het beleid dat gericht is op vrouwen aan de top: het is een erg eenzijdige blik. Het gaat over vrouwen in corporates en bij overheden. De discussie en de regelgeving is gericht op grote bedrijven en organisaties, veelal met een masculine cultuur. Waarom? Imho: een waste of time and money en vooral: verspilling van energie.

Want, waarom wat is een topvrouw en wat is een topfunctie? Is dat beperkt tot een toppositie in een grote organisatie? Ben je pas ‘top’ als je je mannetje staat in een machtscultuur en eindverantwoordelijk bent voor veel? Veel medewerkers, omzet, winst? Is het niet zo dat je ook een topvrouw bent als je een succesvolle business leidt? Dat kan zijn als zelfstandig ondernemer of als directeur/manager van een middelgroot- of klein bedrijf. Opvallend is namelijk dat de voorbeelden van succesvolle topvrouwen die aangehaald worden in de berichtgeving met name zelfstandige ondernemers zijn: Marlies Dekkers, Annemarie van Gaal, Heleen Mees…

Waarom werken deze vrouwen niet bij grote (corporate) organisaties? Omdat ze niet passen in het juk. Ze zijn ondernemender, creatiever, slagvaardiger en autonomer dan grote organisaties aankunnen. Ze creëren hun eigen werkomgeving waarin ze het beste tot hun recht komen of kiezen bewust voor een passende organisatie waar zij het verschil kunnen maken.

Het verbaast mij dat deze ontwikkeling, die zo zichtbaar is en in een breder arbeidsmarkt ontwikkeling geplaatst kan worden, niet meegenomen wordt in de visie en beleidsontwikkelingen van vrouwen aan de top. Het kan toch niet zo zijn dat er star vastgehouden wordt aan het bestaande beleid en quota voor topvrouwen in het bedrijfsleven en de overheid, terwijl Nederlandsetopvrouwen al lang hun eigen weg gaan als ondernemer of directeur bij een middelgroot- of kleinbedrijf. De aandacht en het beleid verplaatsen naar het stimuleren van deze ontwikkeling zal economie en maatschappij veel meer opleveren!