Voor niets gaat de zon op

Monica van Dixhoorn
25 sep 2017

Het lopen van een marathon an sich is niet bijzonder, alleen al de marathon van New York telt ruim 50.000 deelnemers. Toch is het dat wél voor mij. Geen bucketlist item, maar een verrijkende ervaring waar ik mijn kleinkinderen op mijn 85ste nog mee lastig hoop te vallen. Want, het leven = ervaringen. Be-leven.

Toen ik voor de zomer aan mijn trainingsschema begon en merkte dat ‘even een traininkje doen’ niet werkt, realiseerde ik me dat ik meer tijd wilde hebben voor dit avontuur. Want ook loopjes van ‘maar’ 10 of 12 kilometer kosten al snel een paar uur tijd. Route bedenken, op tijd eten, warming up, cooling down, douchen, na afloop wat eten en drinken. Voor je het weet ben je een dagdeel verder. Daar kwam bij dat ik naast drie keer per week lopen ook krachttraining moest gaan doen en dat ik door blessures regelmatig te vinden was op een of andere massagetafel.

Kortom: naast fulltime werkzaamheden vraagt het behoorlijk wat kunst en vliegwerk om tijd in te plannen en alles goed te organiseren. Dat gaf mij een opgejaagd, a-relaxt gevoel en daar is dit ‘life time experience-project’ me te kostbaar voor.

Dus besloot ik eind juni om geen nieuwe invulling te zoeken voor een opdracht die na de zomer af zou lopen. Zodat ik meer tijd en aandacht kan besteden aan dit avontuur; zodat ik ook overdag kan lopen nu het weer vroeg donker wordt, de pilatesles en masseur niet per se ’s avonds hoef te bezoeken én ik voldoende tijd voor mijn klanten heb.

Ik ben me er van bewust dat ik deze keuze als zelfstandig ondernemer kán maken, maar het kost me ook omzet: gedurende drie maanden ben ik twee dagen per week niet facturabel. Daarmee krijgt deze marathon een behoorlijk prijskaartje, want naast de gemiste inkomsten zijn er deelname, reis- en verblijfkosten voor mij en mijn moral support: mijn man. En de garantie is slechts tot aan de deur. Want niets of niemand garandeert mij een succesvolle afloop.

Hoor je mij klagen? Nee.

Wat is dan mijn punt? Dat voor niets de zon op gaat. Wil je wat bereiken, dan betaal je altijd een prijs.