Werkgeluk

“Laat jezelf zien” was de slogan die mijn toenmalige businesspartner en ik gebruikten voor ons bedrijf Profilebook. Tussen 2008 en 2012 creëerden wij online, visuele profielen voor medewerkers van uiteenlopende organisaties. Met deze profielen lieten zij letterlijk  zien wie ze óók zijn, behalve hun CV en functietitel. De persoon achter de professional. Want, zo betoogden wij, je bent en je kan veel meer en waarom zou je dat niet laten zien? Het persoonlijke visuele profiel geeft samen met je CV een beter, completer en rijker beeld van wie je bent en wat je te bieden hebt én vergroot je kansen op werk dat (beter) bij je past. Win-win want zowel medewerker als organisatie is gebaat bij het benutten van aanwezig potentieel.
In de jaren dat wij met dit concept werkten werd onze visie bevestigd dat:

• het strikt scheiden van werk en privé in organisaties onnatuurlijk is en dat er (dus) een oceaan aan onbenut potentieel is;
• dat er veel schroom is om meer van jezelf te laten zien in een professionele setting (in tegenstelling tot uitingen op “privé” sociale netwerken);
• het creëren van een persoonlijk profiel direct zelfkennis en inzichten geeft;
• een visueel profiel trots maakt en daarmee schroom verminderd,
• zelfkennis een belangrijke voorwaarde is om regie te kunnen nemen.

De online visuele profielen waren een welkome noviteit in de wereld van de (arbeids)mobiliteit waarin we terechtkwamen, waar de meeste aanbieders traditionele van werk-naar-werk trajecten verkochten. Toen we eind 2012 om uiteenlopende redenen besloten te stoppen met onze dienst was er online visueel veel meer mogelijk dan toen we begonnen, en personal branding was ondertussen een hype.
Maar personal branding inzetten om werk te krijgen dat beter bij je past, bleek voor menigeen een brug te ver, de schroom verdwijnt immers niet vanzelf, en in de jaren daarna was “naar binnen keren” een veel geziene tegenreactie. Langzaam maar zeker ging Nederland de afgelopen jaren – in mijn beleving massaal – aan de mindfulness, meditatie, yoga en zelfhulpboeken op zoek naar (werk)geluk. Passies moesten gevolgd en de ene helft van Nederland coacht sindsdien de andere helft van het land om die te vinden en ze vervolgens te leven.
Mij is het tot dusver niet gelukt om mijn ultieme passie te vinden en die om te zetten naar een gelukzalig werkend bestaan. Enigszins opgelucht was ik dan ook, maar vooral enthousiast, toen ik dit interview met neuropsycholoog Elke Geraerts bekeek (via Insights).
Wat blijkt? De scheiding tussen werk en privé is nog steeds een hobbel in het bereiken van werkgeluk. En een van de manieren om dit euvel te slechten is “wie jij bent meenemen naar je werk”! Weten “wat je waarom is” en waar je meer van wilt, is de sleutel tot meer werkgeluk.
Dat is een mooie bevestiging van waar wij met Profilebook al een lans voor braken en wat sinds kort weer mijn focus is: op een inspirerende en creatieve manier vergroten van zelfkennis bij medewerkers en management! (wordt vervolgd).

*Persoonlijk vind ik de term werkgeluk te “groot” omdat geluk mijns inziens een tijdelijke status is. Streven naar werkgeluk zou inhouden dat je de hele dag een gelukzalig gevoel moet hebben bij de dingen die je doet. Werkvoldoening vind ik een betere term. Voldoening betekent dat je vervuld bent, dat je tevreden met wat er is. Zoals Eelco Smit het hier zegt: als je skills in balans zijn met de uitdaging die je aangaat kom je in een flow. Dat is een mooi en haalbaar dagelijks streven voor op de werkvloer.